Jedina fabrika za reciklažu stakla u regionu, u aleksinačkom selu Grejač, godišnje preradi 10.000 tona stakla čime se postižu ogromne uštede, pre svega u energiji za proizvodnju nove staklene ambalaže. Svest o značaju reciklaže je nedovoljno razvijena kod nas.

U razvijenim evropskim zemljama oko jedan odsto otpada završava na deponijama, a sve ostalo se reciklira ili se koristi za proizvodnju energenata. Jedina fabrika za reciklažu stakla u Srbiji, Makedoniji, Crnoj Gori i Bosni i Hercegovini, koja se nalazi u aleksinačkom selu Grejač, radi tek sa trećinom kapaciteta.

Iako su limenke i plastične boce sve prisutnije, staklena ambalaža i dalje je u dobroj meri zastupljena. Domaćinstva gotovo bez izuzetka ne razvrstavaju otpad, dok ugostitelji određenu količinu ambalažnog otpada vraćaju u reciklažu.

Iz više niških kafića godišnje se sakupi 65 tona staklenog otpada koji ide u reciklažu. Veći deo, međutim, ipak završi na gradskoj deponiji.

Ministar životne sredine Oliver Dulić kaže da će otpad morati da počne da se separiše, pogotovo u velikim gradovima što je pre moguće, jer je taj otpad ozbiljna sirovina potrebna našoj reciklažnoj industriji.

Fabrika za reciklažu stakla u aleksinačkom selu Grejač godišnje preradi oko 10.000 tona ove sirovine. Deo stiže iz uvoza, jer je kod nas svest o značaju reciklaže nedovoljno razvijena. Preradom stakla postižu se ogromne uštede, pre svega u energiji za proizvodnju nove staklene ambalaže.

Podelom specijalizovanih kontejnera i nabavkom novih vozila za transport otpadnog stakla, ovde planiraju da popune kapacitete što će značiti i nova radna mesta i druge pogodnosti aleksinačkoj opštini.

Predsednik opštine Aleksinac Ivan Dimić kaže da opštinu Aleksinac posebno interesuje reciklaža, jer zaista ima velikih problema u upravljanju otpadom.

Za razliku od ostalih reciklažnh materijala, staklo se može reciklirati neograničeni broj puta i to bez ostatka.